Φεύγει σαν σήμερα ο Γρηγόρης Ασίκης, δεξιοτέχνης στο ούτι και γεννημένος στην Πόλη το 1890 με καταγωγή από Λέσβο. Αρχίζει να παίζει ούτι από τα 15 του φοίτα σε ελληνικό σχολείο και μαθαίνει τουρκικά.

Με την καταστροφή του ‘22 ασχολείται με το τραγούδι επαγγελματικά και μένει στον Βύρωνα. Παίζει στο γνωστό καφενείο «Μικρά Ασία» στην οδό Αθηνάς 33 όπου σύχναζαν διάφοροι μικρασιάτες μουσικοί και πελάτες. Από την 10ετια του 30 ηχογραφεί με «Columbia» – «Odeon» – «Parlophone», παραδοσιακά -ρεμπέτικα -αμανέδες.

\Συνθέσεις του εκτός από τον ίδιο τραγούδησαν οι Ρόζα Εσκενάζυ, Ρίτα Αμπατζή, Ρούκουνας, Στελάκης.

Η μεταξική λογοκρισία απαγορεύει τους αμανέδες και άλλα ασεβή άσματα της ιωνικής γης και ο Ασίκης γράφει τραγούδια για τα αλάνια της πειραιώτικης σχολής με τα μπουζούκια όπως «Για μια μικρή μελαχρινή» – «Με σκλάβωσε η αγάπη σου» – «Απόψε πια δεν βάσταξα», που τα είπαν ο Μάρκος, ο Παπαϊωάννου και Χατζηχρήστος αντίστοιχα.

Άλλοι σταθμοί του είναι «Η Βυρωνιώτισσα» – «Η Γιαννούλα» – «Η Θεσσαλονικιά» – «Το γκαρσόν» – «Είσαι πόντος» – «Η ορφανή» – «Αψιλίες» – «Η πανούργα» – «Το κρασί είναι η ζωή μου» κα.

Όπως σχεδόν όλοι οι μικρασιάτες μουσικοί σίγησε και αυτός την περίοδο της κατοχής παίζοντας μόνο σε κάποια μικρά κυρίως πάλκα .

Και πέθανε στην Αθήνα το 1967 σε ηλικία 77 ετών.

…γράφει ο Μέγας γνώστης του ρεμπέτικου και του παλιού λαϊκού, Γιώργος Ντάλλης.