“….Παρατηρώντας τα στοιχεία για την Ελληνική Οικονομία είναι πασιφανές ότι με όποιο οικονομικό δείκτη να την προσεγγίσει κανείς, καταλαβαίνει αμέσως το μέγεθος της ζημιάς που έχει υποστεί η χώρα τα τελευταία έτη, καθώς διαπιστώνετε μια ολοκληρωτική οικονομική καταστροφή…”
Η Ελληνική οικονομία έχει χρόνια τώρα σοβαρά δομικά προβλήματα και παθογένειες που οι εκάστοτε πολιτικές ηγεσίες μέχρι και σήμερα, αδυνατούν να εξυγιάνουν.
Εξηγούμεθα.
Σήμερα η ελληνική οικονομία μετράει πάνω από 1,5 εκατομμύριο ανέργους, και εάν προσθέσουμε και τις χιλιάδες Ελλήνων που τα τελευταία χρόνια επέλεξαν να μεταναστεύσουν σε άλλες χώρες ο συνολικός αριθμός αυξάνεται ραγδαία. Η ανεύρεση εργασίας και δη εξειδικευμένης, τα τελευταία χρόνια στην Ελλάδα είναι σχεδόν αδύνατη και δημιουργεί αιμορραγία στη χώρα, καθώς το υγειές κομμάτι της κοινωνίας την εγκαταλείπει άρον άρον. Το εν λόγω εργατικό δυναμικό αποτελεί βαθιά οικονομική και κοινωνική υποβάθμιση για την Ελλάδα, καθώς στην πλειοψηφία του, είναι νεαρά άτομα εφοδιασμένα με εξαιρετικά προσόντα και γνώσεις. Τα άτομα αυτά είναι αυτονόητο ότι κόστισαν δις ευρώ για το ελληνικό κράτος και τις οικογένειες τους και το αποτέλεσμα είναι να προσφέρουν προστιθέμενη αξία σε άλλες χώρες εκτός Ελλάδος. Επίσης θα εκλείψουν από την ελληνική παραγωγική διαδικασία, με ότι αυτό συνεπάγεται για την εξέλιξη της επιχειρηματικότητας της καινοτομίας τις εισφορές στα ασφαλιστικά ταμεία και ούτω καθεξής.
Ο κρατικός μηχανισμός μεταρρυθμίζεται σε ρυθμούς χελώνας, καθώς ακόμα υπάρχει ένα δημόσιο, κάκιστα δομημένο και ασύμμετρα κατανεμημένο, καθώς αλλού υπάρχει πλεονάζον προσωπικό και αλλού καταγράφονται τρομερές ελλείψεις.
Ως εκ τούτου, παρουσιάζει μια αναποτελεσματική εικόνα σε πολλούς τομείς συντελώντας στον αντιπαραγωγικό χαρακτήρα της χώρας.
Είναι ακόμα μακριά εκείνη η μέρα που θα εκλείψει η θα μειωθεί η αναχρονιστικότητα, αφού η τεχνολογία εισέρχεται στον κρατικό μηχανισμό με αργούς ρυθμούς.
Η Ελληνική κοινωνία σε όλες τις δημογραφικές εκτιμήσεις και αναλύσεις στην πληθυσμιακή κατανομή, για τα επόμενα χρόνια, δείχνει μια συνεχώς γηράσκουσα πορεία καθώς σύντομα, θα φτάνουμε να μετράμε πάνω από 3 εκατομμύρια συνταξιούχους (2.7 μέχρι σήμερα και 300 χιλιάδες που ήδη έχουν θεμελιώσει συνταξιοδοτικό δικαίωμα). Επιπροσθέτως, έχουμε την υπογεννητικότητα να μαστίζει την χώρα, ως τελική απόρροια των ανάλγητων κοινωνικών πολιτικών των εκάστοτε κυβερνήσεων, οι οποίες (κυβερνήσεις) διαχρονικά, αδυνατούν να λάβουν αποφάσεις για ριζικές διαρθρωτικές αλλαγές, μη αποδεχόμενες να επιφορτιστούν το πολιτικό κόστος που συνοδεύει τέτοιου είδους πολιτικές ρηξικέλευθες αποφάσεις.
Μια χώρα που σταδιακά θα μετρά πέριξ των 3 εκ συνταξιούχων, με 1/3 εξ αυτών κάτω από το όριο ηλικίας συνταξιοδότησης, η χρηματοδότηση από τον κρατικό προϋπολογισμό καθίσταται αδύνατη καθώς το καθημαγμένο AEΠ από την αποβιομηχανοποίηση της χώρας, αλλά και το μνημονιακό πρόγραμμα χρηματοδότησης που μέχρι τώρα έχει υφεσιακό χαρακτήρα, δεν επιτρέπει την αποφυγή επώδυνων λύσεων με αποτέλεσμα να γίνονται συνεχώς περικοπές (και μέχρι τώρα οριζόντιες αφού δεν λαμβάνονται υπόψη τα χρόνια και οι εισφορές), ενώ, σύμφωνα με ασφαλείς εκτιμήσεις είναι αναγκασμένη να συντηρεί περίπου 500 χιλ συνταξιούχους που λαμβάνουν πάνω από δυο συντάξεις και μάλιστα υπερβολικές σε ύψος σε σχέση με την υφιστάμενη οικονομική κατάσταση.
Είναι προφανές ότι, περεταίρω μείωση των συντάξεων θα επιφέρει μεγαλύτερη επιτάχυνση στον καθοδικό κύκλο, καθώς επηρεάζεται η υφιστάμενη καταναλωτική δαπάνη, δεδομένων και των αυξημένων συντελεστών φορολογίας.
Ο τραπεζικός κλάδος βρίσκεται «πλήρως διασωληνωμένος στην εντατική» και παρότι εξακολουθεί να απορροφά δις ευρώ για την ανακεφαλαιοποίηση των συστημικών τραπεζών, ακόμα δεν έχει καταφέρει να εξυγιάνει τα κόκκινα δάνεια.
Η επιχειρηματικότητα τείνει στο ναδίρ, καθώς ακόμα πολλά προβλήματα και παθογένειες παραμένουν άλυτα, όπως είναι η γραφειοκρατία και το κόστος ίδρυσης επιχειρήσεων (υψηλό κόστος στα ασφαλιστικά ταμεία, υψηλή – μη ανταγωνιστική φορολογία, έλλειψη πηγών χρηματοδότησης).
Η κατάσταση της παιδείας, της υγείας, των μέσων μεταφορών και υποδομών, αλλά και θέματα που άπτονται της παραβατικότητας, με την μαύρη αγορά να έχει χτυπήσει κόκκινο εδώ και δεκαετίες και τέλος τα επιβληθέντα capital controls και το ανάλγητο και άδικο φορολογικό σύστημα ενισχύουν επί τα χείρω τις προβλέψεις για την επιχειρηματικότητα και την όποια προοπτική ανάπτυξής της, ανέμεναν οι εμπνευστές των κατά σειρά προγραμμάτων διάσωσης και ανάτασης της Ελληνικής Οικονομίας.
Τέλος η χώρα αναπτύσσει μια βραδυφλεγή βόμβα στα θεμέλια της, καθώς, από την δεκαετία του ‘90 και μέχρι σήμερα εισρέουν χιλιάδες ανεξέλεγκτοι μετανάστες με ότι αυτό συνεπάγεται στην δημογραφική και οικονομική κατάσταση της χώρας.
Σε όλα αυτά και πολλά ακόμα που μπορεί κανείς να περιγράψει, βιώνουμε μια δημοσιονομική προσαρμογή βασιζόμενη στην υφιστάμενη οικονομική στρατηγική της εσωτερικής υποτίμησης, μη έχοντας πλέον δυνατότητα εφαρμοσμένης από εμάς νομισματικής πολιτικής.
Η εν λόγω στρατηγική εσωτερικής υποτίμησης που προτιμήθηκε έναντι αθέτησης πληρωμών στο παρελθόν, έχει επιφέρει ολοκληρωτική καθίζηση των τιμών σε όλες τις κατηγορίες των asset classes. Ως εκ τούτου μέχρι το τέλος της χρονιάς το χρέος της Ελλάδας θα φθάσει περίπου τα 340 δισεκατομμύρια, δηλαδή στο 200% του ελληνικού ΑΕΠ, ενώ θα είναι 140% περισσότερο από ότι επιτρέπουν οι ευρωπαϊκές Συνθήκες (Σύμφωνο Σταθερότητας) και σημαντικά περισσότερο από ότι θα μπορεί η χώρα να αποπληρώσει στο μέλλον.
Κανένας οικονομολόγος δεν πιστεύει πλέον ότι η Ελλάδα μπορεί να αποπληρώσει το «βουνό χρέους» με τις δικές της δυνάμεις καθώς η οικονομία της είναι πλέον κατεστραμμένη…
Όλα τα παραπάνω ισοπεδώνουν οποιαδήποτε αχτίδα αισιοδοξίας μπορεί να έχει κανείς φαινομενικά.
Ωστόσο δεν είναι πολύ μακριά το κομβικό σημείο, που θα βρεθούμε σε πλήρες αδιέξοδο με την οικονομία και την κοινωνία να μπλοκάρουν.
Τότε είναι που οι μεταρρυθμίσεις και οι αλλαγές θα επιταχυνθούν, διορθώνοντας τις χρόνιες παθογένειες και στρεβλότητες πάνω και πέρα από κάθε ιδεολόγημα που αποτελούσε τροχοπέδη στις όποιες προσπάθειες έγιναν ένθεν και ένθεν στο παρελθόν και δη τα τελευταία χρόνια, χωρίς ουσιαστικό αποτέλεσμα, αφού δεν κατάφεραν μέχρι σήμερα την αντιστροφή της κατάστασης.
Το κούρεμα χρέους είναι οικονομικά αναπόφευκτο και επιβεβλημένο να συμβεί σε κατάλληλο timing , καθώς χωρίς να συμβεί αυτό η Ελληνική Οικονομία θα παραμείνει θνησιγενής για πάρα πολλά χρόνια με όλες τις επιπτώσεις στην κοινωνική δομή και ισορροπία της.
ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ ΑΡΓΥΡΟΠΟΥΛΟΣ
INVESTMENT BROKER / FINANCIAL ADVISOR
DERIVATIVES TRADER AT GLOBAL FINANCIAL MARKETS
MBA FINANCE / CERTIFIED TECHNICAL QUANTITATIVE ANALYST
E-mail : argiropoulos@euroxx.gr & x5trader@yahoo.gr
Cell +306944 895870 |Twitter : GreeceAthens2